ხალხით გაძეძგილ ავტობუსში, ქალბატონი ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა და ვიღაც შვილისტოლა (დაახლოებით შვიდი-რვა წლის) ყმაწვილს, რომელსაც თან მშობელი არ ახლდა, უზრდელს ეძახდა! მორალი: არ არსებობს!

ასფალტზე ტვინმისხმული კატა ოქტომბრის მზეს ეიფცხებოდა.იქვე, ორნაბიჯში, შუახანს გადაცილებული ქალბატონები  კი ცხელ  თონის  პურს მიირთმევდნენ და  თან პოლიტიკაზე კამათობდნენ. მორალი: ნუ წახვალთ პოლიტიკაში!

გუშინ ძალიან საინტერესო ქართულის გაკვეთილი გვქონდა, რამდენიმე წუთში უნდა დაგვეწერა რა არის სიცოცხლე და რა სიკვდილი? მეტრანახევრიანი მოფილოსოფოსო სიყვების რახა-რუხი კი არა, რამდენიმე სიტყვიანი, ფორმულის ტიპის, განმარტება. მაგ: სიცოცხლე- მზე. […]

გიყვართ ადამიან-ებ-ზე დაკვირება და შეგიძლიათ, ცოტახნით (სანამ შეეჩვევით) გაუძლოთ “ნაირ-ნაირ” “დუხებში” შერეულ კიდევ უფრო “ნაირ-ნაირ” ოფლის სუნს? მაშინ მეტრო თქვნეთვის ზედგამოჭრილი ადგილია, სადაც არც თუ ისე მშვიდად, მაგრამ მაინც მადიანად […]

ზოგადად არ მიყვარს, “საქართველოა რაა” “ოე, საქართველოში ვართ” და მსგავსი ტიპის გამოხტომები, მაგრამ ამაზე უნდა დავწერო. ვიჯექი, ჩემთვის ვმეცადინეობდი და უცებ ყური მომკვეთა, საოცარმა შემოთავაზებამ, რომელსაც ტელევიზორი ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა. […]

იმის, რომ ტვინ(შ)ი უამრავი რამ  ხდება,დღემდე ამოუხსნელი ორგანოა და ნაგვით გვაქვს გამოჭედილი, მტკიცებას არ ვაპირებ (არ ვკადრულობ 🙂 ). რა მაგარი რამაა ადამიანის ფანტაზია, არა? მე გამორჩეულად მაინც, ის “სექტორი” […]

ჩემი თეგლაინი, “ჯასთ ენზრ წორდპფრეს ბლოღ” -ი”,დროებით, ”აბიტურინეტის ბლოგით” შეიცვალა, ანუ დაიწყო, ისევ რვა საათზე ადგომა,წუწუნი, კიდევ წუწუწნი, ცოტაც წუწუნი, მერე წაზოზონება სკოლაში და წუწუნის გაგრძელება. ამ ყველაფერს დაემატნენ “რეპეწიწორები”, […]

ანუ გაკვეთილი, როგორ უნდა მოვიქცეთ დღეს, თუ ტელევიზორთან მარტოდ, მეგობრებთან ან ოჯახის წევრებთან ერთად მოკალათებულებს, ეკრანზე ლუციფერი გამოგვესახა და „გვახარა“, რომ ხვალ დედამიწა გაჩერდება,რომელიმე პლანეტის თანამგზავრი დატოვებს კუთვნილ ადგილს და […]